کم شنوایی و انواع آن

تقریبا 10 درصد از مردم دچار کم شنوایی هستند، البته با تشخیص سریع و زود هنگام کم شنوایی می توان آن را به خوبی مهار کرد.
با کاهش شنوایی توانایی شما برای برقراری ارتباطات اجتماعی موثر نیز کاهش پیدا می کند. عدم توانایی در درک گفتار دیگران می تواند موجب ناامیدی و دلسردی فرد شود. افرادی که از وسایل کمک شنوایی استفاده می کنند بهبود بارزی را در کیفیت زندگی، ارتباطات اجتماعی و شخصی و وضعیت روحی خویش احساس می کنند.

کم شنوايی بر اساس اختلال يا آسيب در هر يک از سه قسمت گوش ايجاد می شود.

كم شنوايي انتقالي :
اگر کم شنوايی ناشی از مشکلی در گوش خارجی(لاله یا مجرای گوش)، يا گوش ميانی (استخوانچه ها یا لوله استاش)، یا پرده صماخ باشد به آن کم شنوايی انتقالی می گويند.این حالت زماني اتفاق مي افتد كه صدا به خوبي به گوش داخلي منتقل نمي شود كه معمولأ‌ نتيجه آسيب يا انسداد موجود در گوش مياني يا خارجي است. در بيشتر موارد با استفاده از دارو و يا احتمالاً جراحي مي توان اين نوع كم شنوايي را درمان كرد.

كم شنوايي حسي عصبي:
اگر در اثر آسيب گوش داخلی،کم شنوايی ايجاد شده باشد آن را کم شنوايی حسی عصبی می گويند که شايع ترين نوع کم شنوايي است. . در اين نوع كم شنوايي آسيب مربوط به گوش داخلي  يا عصب شنوايي است. اين نوع كم شنوايي عمومأ پايدار بوده و تقريبأ %95 از كم شنوايي ها را شامل مي شود با دارو درماني نمي توان آن را رفع كرد اما با استفاده از وسایل کمک شنوایی مي توان كمك بسيار بزرگي به فرد كرد.

كم شنوايي آميخته:
و تگر کم شنوايی ناشی از ترکيبی از دو حالت مذکور باشدآن را کم شنوايی آميخته می گويند.
کم شنوایی مرکزی: در این کم شنوایی فرد ادیوگرام طبیعی داشته ولی قادر به درک گفتار نمی باشد، کشف این کم شنوایی نیاز به آزمایشات تخصصی تر داشته و با یک سنجش شنوایی معمولی (ادیومتری) قابل تشخیص نمی باشد

کم شنوایی غیر عضوی:

در این نوع کم شنوایی هیچ گونه مشکلی در سیستم شنوایی وجود ندارد اما به نظر می رسد که فرد دچار کم شنوایی است. این کم شنوایی می تواند تمارضی و یا سایکوژنیک باشد. در نوع تمارضی فرد به هر دلیل تمایل دارد خود را کم شنوا جلوه دهد و در نوع سایکوژنیک فرد به دلیل مشکلات عاطفی ـ روانی علیرغم اینکه هیچگونه ضایعه ای در سیستم شنوایی خود ندارد، احساس کم شنوایی می کند.